Osmanlı’dan Cumhuriyet’e Oturma Kültürü: Sedirden Modüler Köşe Takımına

Türk evinde oturma düzeni, yalnızca rahatlık meselesi değil; misafirperverliğin, mahremiyetin ve toplumsal ritüellerin görünür olduğu bir sahnedir. Osmanlı konut geleneğindeki sedir/divan anlayışı, göçebe geçmişin esnek yerleşim alışkanlıklarını taşırken; Cumhuriyet’le birlikte değişen ev tipolojileri, modüler ve fonksiyonel mobilyalara kapı araladı.

Sedir & Divanın Dili

Köşe boyunca uzanan sedir, kalabalık oturumlara izin verir; duvar dayalı kurgusu, mekânı ortada boşaltır ve çok amaçlı kullanım sağlar. İnce minder–yastık katmanları, mevsimsel değişimlere uyum verir.
Köşe boyunca uzanan modern sedir yorumu = köşe takımı – Mila)

Misafir Odası ve Gösterge Değeri

Misafire ayrılan en iyi bölüm “makbul ağırlamayı” simgeler; bu anlayış günümüzde oturma odası ve salon ayrımıyla sürüyor. Modern evlerde tek alanda bu anlam katmanını doku–renk–aydınlatma ile kuruyoruz.

Cumhuriyet’le Yeni Tipoloji

Daha küçük, çekirdek aile odaklı plan tipleri; koltuk takımlarına, sehpaya ve TV ünitesine doğru bir dönüşümü hızlandırdı. 2000’ler sonrası modüler köşe takımı, sedirin köşe–çeper kurgusunu çağdaş malzeme ve ergonomiyle birleştirdi.
Modüler/uzanmalı köşe takımları – Enzo, Ezel Pro; yataklı–sandıklı opsiyonlar)

Malzeme ve Doku Evrimi

Sedirin ahşap çatısı, günümüzde gürgen iskelet–elastik kolon–yüksek yoğunluk sünger ile karşılık buldu. Nubuk ve bukle gibi dokular, gelenekselin sıcaklığını modern biçimle birleştiriyor.
Nubuk/bukle kumaşlı koleksiyon – Alya, Lucas, Mila)

Bugünün Yorumu: Sessiz Gösteriş

Krem–beji kırmadan, sade traverten–ahşap kombinleri; geçmişin sakin lüksünü günümüze taşır.
Traverten orta/yan sehpa ve ahşap ayaklı koltuklar)